Historia
Kościół Parafialny w Jasionce
Parafia w Jasionce została założona w 1386 roku, wtedy powstał pierwszy drewniany kościół. Kolejny wzniesiony został XV/XVI w. kosztem miejscowych osadników Jana Króla i Mariana Kocura. Niestety prawdopodobnie ten drugi spłonął w połowie XVIII wieku, a po nim wzniesiono obecny kościół z fundacji podstarościego Lipowicy i Cergowej. Został on w zbudowany w 1756 roku i konsekrowany w roku 1791. Kościół jest murowany, trójnawowy z przylegającą od zachodu kruchtą, dobudowaną prawdopodobnie w 1907 r. Ściany wewnętrzne zdobi polichromia wykonana przez malarza Ignacego Sroczyńskiego. Ołtarz główny i ołtarze boczne są replikami ołtarzy XVIII – wiecznych, odtworzonych przez krośnieńskiego rzeźbiarza Andrzeja Lenika. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, w sukience i koroną, barokowy, wzmiankowany w wizytacji kościoła 1720 roku, przemalowany, obecnie odrestaurowany. Oprócz ołtarza głównego w kościele są jeszcze dwa ołtarze boczne . Lewy – św. Barbary, a prawy św. Józefa z Dzieciątkiem, w zwieńczeniu św. Jan Chrzciciel. Ambona została wykonana 1905 r. przez Andrzeja Lenika na wzór dawnej z ok. 1756 roku. W świątyni znajduje się również zabytkowa chrzcielnica w kształcie łodzi, rokokowa z ok. 1756 r. z bogatą dekoracją snycerską i pokrywą zwieńczoną rzeźbą chrztu Chrystusa. W przęśle zachodnim nawy głównej kościoła znajduje się wsparty na profilowanych arkadach filarowych chór, podsklepiony kolebkowo – krzyżowo, parapet wklęsło – wypukły, zwieńczony profilowanym gzymsem. W tzw. Skarbczyku znajdują się również rzeźby takie jak:
- Chrystus Zmartwychwstały – barokowa z XVII – XVIII wieku,
- św. Wojciech (z dawnego ołtarza głównego),
- św. Stanisław bp,
- Mojżesz,
- anioł (dawne zwieńczenie ołtarza).
Z budynkiem kościoła związana jest legenda, która mówi o tym, że drzwi kościelne pochodzą z jaskiń zbójeckich z pobliskiej góry Cergowej.
Dzwonnica
Kościół pierwotnie posiadał drewnianą dzwonnicę przybudowaną do świątyni. Obecna została wybudowana w 1840 roku, a odnawiana w 1907 i 1945 roku. Dzwonnica jest otynkowana, wymurowana na rzucie kwadratu z cegły i kamienia. Dolna kondygnacja sklepiona jest kolebkowo z lunetami, wejście na drugą kondygnację możliwe jest schodami grubości muru. Elewacje jednokondygnacyjne na wysokim cokole, podzielone pilastrami. Pod gzymsem okna prostokątne, zamknięte półkoliście ujęte w ciosowe, sfazowane węgary, zach. zamurowane. Dach namiotowy z czterema lukarnami, kryty blachą, zwieńczony ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę, ażurową. Jeden z dzwonów pochodzi z końca XV w., na którym widnieje napis „Król Wieczności przybywa z radością”. W czasie II wojny dwa dzwony zostały wywiezione przez Niemców w głąb III Rzeszy. Na szczęście dwa ocalały, dzięki ukryciu ich pod ziemią.
Ogrodzenie kościelne
Kościół, dzwonnica oraz plac kościelny ogrodzony jest murem wzniesionym w latach 1750-1799
